Al bijna op de helft!

Hallo allemaal!

We zijn weer een maand verder na mijn laatste blog….de tijd vliegt. Al bijna op de helft! Time flies when you’re having fun > puur waarheid. Als iemand een betere titel heeft: suggesties zijn welkom. Na 1.5 uur schrijven kan ik geen titel meer bedenken.

We zijn flink bezig voor ons onderzoek, de dagen in kantoor zijn zwaar, maar er staat wat op papier. Het onderzoek gaat over een life skill programma en wat het effect daarvan is op de jongeren op de kennis en gedrag over HIV. Het life skill programma wordt uitgevoerd door middel van sport en spel activiteiten. We gaan focusgroep interviews houden met jongeren rond de 18 jaar, die vijf jaar geleden deelnamen aan het programma. Het is een interessant onderwerp wat hier speelt, dus het is mooi om te kunnen doen. Alles valt steeds meer op zijn plek.

Na regenachtig dagen waarop alle scholen gecanceld waren is het nu warmer aan het worden. Laatst was het om 10 uur ’s ochtend 36 graden. Het was best pittig om een actieve sportles te geven aan deze kinderen, maar na een dag coachen wordt iedereen in het zwembad gegooid en houden we een kleine poolparty.

Dinsdags is nog altijd karaoke, we zijn tot nu toe bijna elke week geweest. Laatst zongen we met een stuk of 8 Nederlanders Brabant van Guus Meeuwis. Prachtig om hier te kunnen doen. Gewoon even lekker Nederlands doen en de Afrikanen… die kunnen het wel een beetje verstaan.

We zijn nog naar een voetbalwedstrijd geweest in het Nelson Mandela stadium. Nederland kan hier nog veel in leren. De hele wedstrijd hebben wij staan dansen en zingen. De afrikanen leerde ons maar al te graag de liedjes en de dansjes. We waren tenslotte de enige blanke in het hele stadion. Het was één groot feest. Dat de eindscore 0-0 was. Daar kon niemand zich druk om maken.

Een andere avond zijn we met een aantal meiden uiteten geweest. Dat was even genieten. Het was voor Selke een speciale dag, dus na een dagje samen leuke dingen gedaan te hebben gingen we s’ avonds een wijntje drinken, rustig kletsen en uitgebreid 3 gangen eten. Als je altijd met 50 mensen op een complex woont dan is het soms heerlijk om even wat in een kleine groep te doen. Zo gingen we een andere middag met zijn vijven naar het trampolinepark. Gewoon domweg springen en wat salto’s maken. Even alle energie eruit springen.

Op een prachtige zondagochtend ging ik met Kaija hardlopen. Het is zo simpel, maar het was zo lekker. Daarna het zwembad in gesprongen en dan klaar voor de dag. Ik zie een enkele keer plezier in het hardlopen en de gym in ons complex, maar de motivatie zoals bij volleybal is toch ver te zoeken.

Er zijn ook minder leuke dingen, zoals die er altijd bij horen. Afscheid nemen van vrienden die verder reizen of terug gaan naar huis. Ik had van tevoren nooit gedacht dat ik daarom zou gaan huilen, maar er zijn behoorlijk wat tranen gevallen bij elk afscheid. Je raakt gehecht aan elkaar omdat je 24/7 bij elkaar bent, je maakt de mooiste dingen samen mee, maar ook de mindere momenten. En als ik dan daarom verdrietig ben, dan mis ik pap en mam. Maar ook dat hoort erbij. Ik ben blij met de contacten met iedereen, ik skype ze op mijn mooiste momenten en gewoon wanneer ik even niks te doen heb. Op Tobi zijn verjaardag heb ik even naar oma en alle andere vrienden en familie kunnen zwaaien op skype, dat vond ik prachtig. Dan ben ik er toch een beetje bij. Ook als ik een beetje veel gedronken heb zoals op Oktoberfest, dan laat ik dat maar al te graag aan pap, mam en Tobi zien.

Het oktoberfest… dat was een geweldige avond. Duitse muziek, alle nationaliteiten, dansend op de tafels en iedereen had genoeg gedronken, een groep mensen, totaal verschillend maar het voelde als één. Momenten om nooit te vergeten.

Afgelopen weekend ben ik naar Hannah gegaan in Jeffreys Bay. Vrijdags lekker gekookt, veel gepraat en een film gekeken. ’s Ochtend wakker worden en dan voelt het net alsof we gewoon in Ede/Nijmegen wakker worden, zo vertrouwd. Zaterdags zijn we naar twee marktjes geweest en vervolgens naar het strand. Toen naar het hostel waar Hannah mijn vrienden kon ontmoeten. De rest van de dag met zijn allen doorgebracht op het strand en ’s avonds mooi afgesloten met lekker eten. Als we samen zijn, dan is het zo raar om te bedenken dat we in Zuid Afrika zijn. Gewoon over het strand lopen, praten over onze verschillende stages en dat… terwijl we ooit vriendinnetjes werden op de basisschool en nooit grote toekomstplannen hadden zoals deze. Daar ben je dan ineens allebei in Zuid Afrika, een uur bij elkaar vandaan. Zondag ben ik nog mee geweest met Hannah naar de kerk, want ik wil ook Hannah haar vrienden ontmoeten en zien wat zij allemaal doet. Het is mooi dat we dit allemaal met elkaar konden delen, zoals ik dat over 33 dagen met pap, mam, Tobi en Verna ga doen.

Op het moment zijn er vrienden uit de groep aan het weggaan, het wordt rustiger, over twee weken blijven we over met zijn achten voor de vakantie. Samen gaan we een roadtrip maken naar Durban Het was tot nu toe een prachtige tijd, de vrienden die ik heb gemaakt, de drukte, de leuke uitstapjes, de onvergetelijke momenten. Maar dat het nu rustiger gaat worden, daar ben ik wel aan toe…Eerst komen er nog wat huilmomenten, want gedag zeggen zal nooit een feest worden. Maar met alle mensen die hier tot nu toe waren kan ik voor altijd terug kijken op een prachtige tijd.

Here is a special message for Matthew (one of my best mates here). He left two weeks ago and we are skyping too much since he’s gone, it cost me money (lol). Matthew, thanks for teaching me English, for correcting me every minute, for your dancemoves when you were drunk, for giving me chocolate every day, for translating this blog because you’re curious, for laughing (and crying smh) in my arms and for being a goooooooddd friend! (inside jokes in this message). See you in England & Holland!

Zoo…. Lang genoeg. Korter lukte echt niet. Ik ben blij dat ik nog NL kan praten, het begint moeilijker te worden. Soms weet ik de vertaling naar het NL niet meer. Dit was het weer!!!

Spreek jullie later!

xxxxx