De apartheid is apart...

Molweni!
Ninjani?

Van de week gingen wij naar het South End museum. Het gaat over de apartheid, we lazen verhalen over mensen die dit mee hadden gemaakt en zagen foto’s van voor de apartheid. Er was een moment dat alle zwarte weg moesten en dat hun huizen vernield werden. Verhalen dat de blanke en zwarte hier vroeger gewoon samen in één buurt woonde. Dat zie je niet meer terug op dit moment in Port Elizabeth.

Na dit museum begreep ik beter waarom de scheiding nog zo goed te zien is. In het Nelson Mandela stadium waren wij met alleen maar zwarte mensen. Zij vonden het prachtig dat wij daar als blanke naar toe kwamen, wij zagen dat niet als een ding. De afgelopen weken gingen wij naar drie evenementen in Port-Elizabeth, met voornamelijk blanke mensen. De afrikanen proberen te mixen op deze evenementen: foodtruckfestival, foodmarket en rooftopbar party. Altijd zien wij redelijk veel dezelfde zwarte mensen terug op deze evenementen, met wie wij de afgelopen week veel gepraat en gedanst hebben. Er wordt geprobeerd te mixen met verschillende mensen, maar het blijft lastig, de blanke zijn duidelijk in de meerderheid.

Op bijna elke school waar wij naar toe gaan spreken of alle kinderen Xhosa en hebben donkere huidskleur of ze spreken Afrikaans en hebben een licht gekleurdere huidskleur. Een enkele school is gemixt. Het is logisch, want door de geschiedenis wonen deze verschillende afrikanen nog steeds gescheiden in verschillende buurten.

Op de dansvloer gisteravond stonden zwarte, gekleurde en blanke mensen te dansen. Een prachtige mix, waar iedereen met elkaar praat en danst. Iedereen vindt de muziek leuk, iedereen heeft een drankje in zijn hand en iedereen praat over de verschillende nationaliteiten. Hetzelfde geldt voor het foodtruckfestival en foodmarket, een heerlijke sfeer die er hangt. Iedereen relaxed en heel sociaal.

Op zulke evenementen voelt iedereen zich veilig. Toch mogen wij ’s avonds echt niet lopend over straat en moeten wij overdag ook altijd uitkijken. Laatst vroegen wij in een restaurant of we naar het museum konden lopen. Dat mocht echt niet en dus werden we door deze vriendelijke mensen gebracht met de auto. En ja, er zijn al 10 telefoons gestolen met uitgaan, je leert er mee omgaan. Ook deze onveiligheid komt door de geschiedenis en de verschillen in arm en rijk. Deze zijn groot. Het is te zien in het dagelijks leven hier, maar het maakt het niet minder leuk. Het hoort allemaal bij Zuid Afrika. Het is goed voor iedereen om eens weg te gaan uit het veilige kikkerlandje, dan zie je de verschillen en ga je andere dingen meer waarderen. De mensen hier, ze zijn top, vriendelijk, kunnen als de beste dansen en zijn heel muzikaal en vergeet niet ze willen je altijd helpen.

We zijn al twee keer mee gaan zeilen met blanke Afrikanen. Via via kwamen wij bij deze jongen terecht. Zij vinden het mooi dat wij voor United Through Sports hier zijn en willen ons dan weer leuke dingen laten doen in de vrije tijd, een oude man van 70 jaar bezit de boot en neemt iedereen gewoon mee op zijn zeilboot. Onverwacht zagen we walvissen op grotere afstand en waren de dolfijnen en een haai 10 meter bij ons vandaan. Op de grote zeilboot zitten we dan met voornamelijk blanke, maar ook heus wel zwarte mensen. Gisteren nog zaten we Xhosa te leren (de taal met de kliks, echt een feest om te leren). Zij lachen dan weer om onze Nederlandse taal. ’s Avonds kwamen we deze jongens dan weer tegen op het feest en konden we ons basisgesprek in Xhosa meteen gebruiken.

Zaterdag hebben wij weer afscheid genomen van prachtige vrienden die hier bij UTS waren van 7 weken t/m 3 maanden. Er werd weer gehuild, maar wij besefte op dat moment niet dat het voor ons zo makkelijk is om elkaar terug te zien. Als wij straks gedag moeten zeggen tegen deze mooie mensen in Afrika, dat is nog veel moeilijker, want de kans dat zij naar Europa kunnen komen is klein. De kans dat wij naar Engeland vliegen en even naar Duitsland rijden is zoveel groter.

Over een week ben ik 3 maanden in Zuid Afrika. Tijdens alle evenementen komen wij bekenden tegen. Je merkt dat je vaak dezelfde mensen tegenkomt vooral tijdens de evenementen, want nog altijd woont iedereen totaal verspreid in PE. Port-Elizabeth heeft veel evenementen en is echt aan het proberen om een nog leukere stad te worden met heel veel diverse mensen.

De geschiedenis, die ga je nog lang terug zien. Vannacht toen iedereen wat gedronken had toen werden hier behoorlijke serieuze gesprekken over gehouden, iedereen ziet het in. Het kost tijd, maar veel mensen doen hun best om te mixen. Wij gaan proberen de kinderen uit de townships naar de universiteit te krijgen met United Through Sports, dat is wat wij kunnen bijdragen aan de gevolgen van de geschiedenis. Proberen om deze kinderen een kans te geven op een betere toekomst.

Dit alles maakt Zuid Afrika. Een land vol met geschiedenis, maar ook vol met prachtige mensen.