Skydiven, festival & vrienden
Door: Ramona
Blijf op de hoogte en volg Ramona
03 Oktober 2017 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Hallo vriendjes & familie, daar ben ik weer!
We zijn weer een paar weekjes verder en ondertussen heb ik weer genoeg dingen verzameld om aan jullie te vertellen. Dus daar gaan we…
Een paar weken geleden hebben we een rugbywedstrijd gezien in het Nelson Mandela stadion. Een stadion voor heel veel mensen en daar zaten we dan met een paar honderd, misschien net 1000 mensen. We snapte er niks van, we (Port-Elizabeth) verloren keihard, maar toch hadden we het leuk. Daarna gingen we met de groep van 17 leuke mensen pizza eten. De mensen in het restaurant regelen dat allemaal voor ons. Het was zo een leuke avond, dat we ook maar spontaan nog op stap gingen.
Een week van coachen ging weer voorbij. Ik werd most improved coach woehoe. De dagen in het kantoor zijn meestal nuttig, soms zit er een hopeloze dag tussen. Dan ben ik de vertaling voor: ‘’afgeleid’’ aan het zoeken zodat wanneer mijn vrienden hier vragen hoe het was, ik kan vertellen dat we steeds afgeleid waren. We hebben geskyped met onze stagebegeleider hier en onze begeleider uit Nederland samen. Verder skypen we elke week met onze leraar. Tot nu toe zijn we tevreden met het contact met school. We zijn bezig met literatuur zoeken, de artikelen in het Engels lezen gaat nu zoveel makkelijker. Gisteren was er weer iemand helemaal onder de indruk dat we maar 5 jaar Engels gehad hadden in school en zo goed Engels spraken. Al blijf ik zeggen: Make a photo ipv Take a photo.
Weer een random weekend besloten we naar een Cape Receive Festival te gaan, we zaten daar op de grond en er waren zuid-afrikaanse bandjes. Er waren foodtrucks en leuke kraampjes. Er is wel duidelijk een verschil met een festival in Nederland. Je staat hier gerust 20 minuten in de rij voor drinken, maar dat komt dan omdat de druk op de tap ongelofelijk laag is. Maar ach, je gaat daardoor meer van het festival genieten want je kunt lekker om je heen kijken en proberen om de Afrikaanse mensen in de rij te verstaan. Een hele belevenis is het wel. Daarna gingen we opwarmen in een restaurant, want we waren toch een beetje verkleumd door de frisse wind.
Zondag, sprong ik uit een vliegtuig. Met de gedachte: ‘’Dat moet je toch een keer gedaan hebben in je leven en het is hier prachtig’’. Dus daar gingen we 12 stoere mensen naar Jeffrey’s Bay. Toen we daar waren was ik wel gespannen, maar vanaf het moment dat ik samen met Kaija in het vliegtuig zat was het helemaal goed. Het vliegtuigje was heel klein en had geen deur, dus je had lekkere frisse lucht en een prachtig uitzicht. Ik was helemaal zen en zat lekker om mij heen te kijken. Ik heb mij nog nooit zo veilig gevoeld in een vliegtuig. Na 20 minuten vliegen ben je op de juiste hoogte en dan voor je het weet heb je een vrije val van 30 seconden. Op het filmpje ben ik zelfs aan het lachen, dat krijgen jullie later te zien. En dan hang je ineens aan een parachute. Alsof je lego onder je hebt en een vogel bent (als je het hebt meegemaakt snap je dit). Ik mocht ook zelf nog de touwtjes in handen nemen, maar dan echt. Ja, het was een geweldige ervaring.
Na dit weekend kwam een rommelige week qua coaching. Het was bijna vakantie dus ze hadden allemaal examens. Het gevolg was dat we veel vrij waren en dan gewoon lekker naar het strand gingen. Beetje cricket spelen op het strand in de regen. Vrijdags ging ik met Selke samen naar het winkelcentrum. Iedereen ging brunchen bij het strand, maar wij gingen ff samen genieten van de rust. We aten allebei een omelet en waren intens blij met de eieren. Je weet niet wat je mist, tot je het weer hebt. Dat was de ervaring met de eieren. We kochten schoenen voor Selke, werden aangezien voor Duitsers, maakte vrienden in de winkels en vervolgens sloten we ons aan bij onze vrienden op het strand.
Vrijdagavond gingen we met bijna iedereen uit onze groep uiteten, daar zaten we dan met 35 mensen. Het was heel leuk, we noemde het fancy Friday en droegen jurkjes. Overigens gaan de Engelse meiden hier altijd op stap in jurkjes zonder vest of jas, dat doen wij ze niet na. Vervolgens op zaterdag was het tijd voor het eerste afscheid. 13 toppers verlieten onze groep dit weekend. En dat was huilen. Zelfs een jongen hield het niet droog. Je bent hier zoveel samen en maakt zoveel mooie momenten samen, dat het afscheid moeilijk is. Iedereen knuffelde iedereen en toen was het zwaaien. Natuurlijk moeten wij volgend jaar naar Engeland en Duitsland om elkaar te zien, maar dat duurt toch nog heel lang. Daar gingen ook onze twee roomies.
In ruil voor al deze mooie mensen kregen wij 23 nieuwe waaronder twee nieuwe roomies. Voornamelijk Engelsen, meerdere Duitsers en een Zwitser. Zij hadden dit weekend introductie, wij keken toe, deden mee en lachten om onze eigen ervaringen. 5 weken geleden waren wij deze nieuwe mensen, nu waren wij alleen maar grapjes aan het maken en aan het klieren. Hopelijk over 5 weken is deze groep weer net zo mooi als de afgelopen groep. Het is nog wennen, we missen soms gewoon iemand, maar we zullen ook weer nieuwe momenten maken met de nieuwe mensen. Er komt weer een nieuw deelhoofdstuk aan in Port-Elizabeth, dus we’ll see!!
Ik hou jullie op de hoogte!
Byeee!
p.s De volleybal is kapot. We hebben de bal al teveel gebruikt dus we
We zijn weer een paar weekjes verder en ondertussen heb ik weer genoeg dingen verzameld om aan jullie te vertellen. Dus daar gaan we…
Een paar weken geleden hebben we een rugbywedstrijd gezien in het Nelson Mandela stadion. Een stadion voor heel veel mensen en daar zaten we dan met een paar honderd, misschien net 1000 mensen. We snapte er niks van, we (Port-Elizabeth) verloren keihard, maar toch hadden we het leuk. Daarna gingen we met de groep van 17 leuke mensen pizza eten. De mensen in het restaurant regelen dat allemaal voor ons. Het was zo een leuke avond, dat we ook maar spontaan nog op stap gingen.
Een week van coachen ging weer voorbij. Ik werd most improved coach woehoe. De dagen in het kantoor zijn meestal nuttig, soms zit er een hopeloze dag tussen. Dan ben ik de vertaling voor: ‘’afgeleid’’ aan het zoeken zodat wanneer mijn vrienden hier vragen hoe het was, ik kan vertellen dat we steeds afgeleid waren. We hebben geskyped met onze stagebegeleider hier en onze begeleider uit Nederland samen. Verder skypen we elke week met onze leraar. Tot nu toe zijn we tevreden met het contact met school. We zijn bezig met literatuur zoeken, de artikelen in het Engels lezen gaat nu zoveel makkelijker. Gisteren was er weer iemand helemaal onder de indruk dat we maar 5 jaar Engels gehad hadden in school en zo goed Engels spraken. Al blijf ik zeggen: Make a photo ipv Take a photo.
Weer een random weekend besloten we naar een Cape Receive Festival te gaan, we zaten daar op de grond en er waren zuid-afrikaanse bandjes. Er waren foodtrucks en leuke kraampjes. Er is wel duidelijk een verschil met een festival in Nederland. Je staat hier gerust 20 minuten in de rij voor drinken, maar dat komt dan omdat de druk op de tap ongelofelijk laag is. Maar ach, je gaat daardoor meer van het festival genieten want je kunt lekker om je heen kijken en proberen om de Afrikaanse mensen in de rij te verstaan. Een hele belevenis is het wel. Daarna gingen we opwarmen in een restaurant, want we waren toch een beetje verkleumd door de frisse wind.
Zondag, sprong ik uit een vliegtuig. Met de gedachte: ‘’Dat moet je toch een keer gedaan hebben in je leven en het is hier prachtig’’. Dus daar gingen we 12 stoere mensen naar Jeffrey’s Bay. Toen we daar waren was ik wel gespannen, maar vanaf het moment dat ik samen met Kaija in het vliegtuig zat was het helemaal goed. Het vliegtuigje was heel klein en had geen deur, dus je had lekkere frisse lucht en een prachtig uitzicht. Ik was helemaal zen en zat lekker om mij heen te kijken. Ik heb mij nog nooit zo veilig gevoeld in een vliegtuig. Na 20 minuten vliegen ben je op de juiste hoogte en dan voor je het weet heb je een vrije val van 30 seconden. Op het filmpje ben ik zelfs aan het lachen, dat krijgen jullie later te zien. En dan hang je ineens aan een parachute. Alsof je lego onder je hebt en een vogel bent (als je het hebt meegemaakt snap je dit). Ik mocht ook zelf nog de touwtjes in handen nemen, maar dan echt. Ja, het was een geweldige ervaring.
Na dit weekend kwam een rommelige week qua coaching. Het was bijna vakantie dus ze hadden allemaal examens. Het gevolg was dat we veel vrij waren en dan gewoon lekker naar het strand gingen. Beetje cricket spelen op het strand in de regen. Vrijdags ging ik met Selke samen naar het winkelcentrum. Iedereen ging brunchen bij het strand, maar wij gingen ff samen genieten van de rust. We aten allebei een omelet en waren intens blij met de eieren. Je weet niet wat je mist, tot je het weer hebt. Dat was de ervaring met de eieren. We kochten schoenen voor Selke, werden aangezien voor Duitsers, maakte vrienden in de winkels en vervolgens sloten we ons aan bij onze vrienden op het strand.
Vrijdagavond gingen we met bijna iedereen uit onze groep uiteten, daar zaten we dan met 35 mensen. Het was heel leuk, we noemde het fancy Friday en droegen jurkjes. Overigens gaan de Engelse meiden hier altijd op stap in jurkjes zonder vest of jas, dat doen wij ze niet na. Vervolgens op zaterdag was het tijd voor het eerste afscheid. 13 toppers verlieten onze groep dit weekend. En dat was huilen. Zelfs een jongen hield het niet droog. Je bent hier zoveel samen en maakt zoveel mooie momenten samen, dat het afscheid moeilijk is. Iedereen knuffelde iedereen en toen was het zwaaien. Natuurlijk moeten wij volgend jaar naar Engeland en Duitsland om elkaar te zien, maar dat duurt toch nog heel lang. Daar gingen ook onze twee roomies.
In ruil voor al deze mooie mensen kregen wij 23 nieuwe waaronder twee nieuwe roomies. Voornamelijk Engelsen, meerdere Duitsers en een Zwitser. Zij hadden dit weekend introductie, wij keken toe, deden mee en lachten om onze eigen ervaringen. 5 weken geleden waren wij deze nieuwe mensen, nu waren wij alleen maar grapjes aan het maken en aan het klieren. Hopelijk over 5 weken is deze groep weer net zo mooi als de afgelopen groep. Het is nog wennen, we missen soms gewoon iemand, maar we zullen ook weer nieuwe momenten maken met de nieuwe mensen. Er komt weer een nieuw deelhoofdstuk aan in Port-Elizabeth, dus we’ll see!!
Ik hou jullie op de hoogte!
Byeee!
p.s De volleybal is kapot. We hebben de bal al teveel gebruikt dus we
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
